www.life-hilfe.fora.pl

Eliza

Zrobię kilka takich tematów, może przyda się komuś... Wesoly

Bo jak napiszę i się nauczę, to mam to skasować... bez sensu Jezyk

to po co się męczyć... jakiś wrzucę... może i Tobie Stellko się przyda... nawet na ten gimnazjalny... Mruga

A ja i tak muszę napisać bo powtarzam wszystko...

Antyk – (starożytność), czyli starożytna cywilizacja, gł. grecko-rzymska. Stworzono widowiska teatralne (tragedie i komedie). Bardzo ważną rolę odgrywa myśl filozoficzna, która wpływała na późniejsze epoki. Bohaterowie mitów i opowieści biblijnych zmuszają do refleksji, stają się wzorcem dla mitów współczesnych.

GRECJA

Szkoła grecka:
Grecy nazywali swoją szkołę gymnasion, czyli „plac do ćwiczeń gimnastycznych”. Tutaj właśnie wychowywali się przyszli wojownicy i żołnierze. Grecy wiedzieli, że aby stać się pełnym człowiekiem, nie wystarczą wyćwiczone mięśnie. Dlatego ważną rolę odgrywała muzyka, śpiew, gra na instrumentach.
Czytać i pisać uczono się prywatnie w małych grupkach. Dość późno zaczęto w gimnazjonach wykładać gramatykę, literaturę, a niekiedy matematykę.
Byli nauczyciele wędrowni, czyli sofiści, którzy wygłaszali wykłady w gimnazjonach.
Po kilku latach w końcu powstały szkoły filozoficzne.

Emocje i teatr:
Według Platona uwolnienie emocji może być niebezpieczne. Największym miejscem wyrażania swoich emocji był teatr. np. Frynich (tragediopisarz) wywołał u ludzi niechciane doznania i został ukarany grzywną.
Tragedia wywoływała emocje – strachu, żalu, współczucia. Mówiła o cierpieniu, umieraniu, nieuchronności losu, odpowiedzialności, winie, zemście, odkrywaniu tajemnic, uleganiu słabości, oszustwie, wytrwałości i trudnościach z rozpoznaniem tego, co boskie.
Aktor liczył się z upodobaniami i opinią publiczności. Obawiał się przed bezpośrednią, impulsywną reakcją publiczności, która była wrażliwa na słowa, na dykcję i sposób gry. Dobrą grę nagradzano oklaskami i wołano „authis, authis”, czyli „jeszcze, jeszcze”. Potrafili także bardzo głośno i energicznie wywołać niezadowolenie: robili głośne, złośliwe uwagi, gwizdano, tupano, obrzucano aktora kamieniami, zmuszano do zejścia ze sceny i przerwania przedstawienia. Nawet powiedzenie jakiegoś słowa złym akcentem, powodowało przerwanie przedstawienia.

Epikureizm i stoicyzm
Epikurejczycy (od imienia Epikura z Samos) głosili, że ludzie powinni poddawać się pogoni za szczęściem, uwolnić się od strachu przed śmiercią i przed bogami. Utrzymywali, że droga do szczęścia prowadzi przez pracę nad sobą, spokój i wyrzeczenie. Szkoła stoików została założona przez Zenona Kitiona, wzięła swoją nazwę od stoa pojkile – „Malowanego krużganka”, zaczęli się spotykać zwolennicy. Stoicy uważali, że ludzie powinni myśleć rozsądnie, podobnie jak sceptycy (wyznawcy poglądu, że umysł ludzki nie jest w stanie niczego poznać w sposób pewny, najwłaściwsza jest, więc postawa wątpienia we wszystko) twierdzili, że jedyną wartością jest dążenie do cnoty. Wizja powszechnego braterstwa ludzkości oraz ich poczucie obowiązku i pełne dyscypliny autotrening, którego celem było zbudowanie w sobie odporności na ból i cierpienie, okazały się szczególnie atrakcyjne dla Rzymian.

Architektura:
Zasadą estetyki greckiej było naśladownictwo, wzorowanie się na naturze. Greków łączyło w całość pojęcie piękna i dobra (kalos katagos) i artysta powinien się dostosować do norm etycznych. Estetyka grecka chciała przeniknąć zagadkę piękna, przeniknąć, a zarazem ograniczyć ją do mimesis – naśladownictwa. Artyści bardzo zwracali uwagę na ciało ludzkie, mieli oni za zadanie „przedstawiać poruszenia duszy” po przez obserwację sposobu, w jakim wewnętrzne uczucia człowieka odbijają się w ruchu jego ciała.
Piękno harmonijnych świątyń doryckich, z delikatnie zwężającymi się ku górze kolumnadami i rzeźbione plintami (czworoboczna płyta umieszczona pod okrągłą bazą kolumny) i frontonami (szczyt, trójkąt lub półokrągłe zwieńczone fasady budowli, okna, drzwi). Na liście siedmiu cudów świata sporządzonej w II p.n.e., to piramidy egipskie, piramidy w Babilonie oraz posąg Zeusa w Olimpii, świątynia Artemidy w Efezie, mauzoleum w Halikarnasie, Kolos Rodyjski i latarnia morska na wyspie Faros.
Na początku istniały dwa style: styl dorycki i styl joński, trzeci koryncki jest rozwinięciem stylu jońskiego. Dorycka jest mocnym słupem z głowicą bez żadnych ozdób. Z „Traktatu o architekturze” autor doszedł do wniosku, że dorycka odzwierciedla męskie ciało, a dorycka – kobiece. Podsumowując… sztuka grecka opiera się na człowieku: piękno, harmonia i proporcje ciała…
-partenon – świątynia Ateny, czyli z gr. parthenos - dziewica

Rzeźba:
Grecy byli przekonani, że w przyrodzie nie ma nic piękniejszego tworu niż człowiek. Ideałem sztuki jest silne, piękne, ciało młodzieńca, zwycięzcy w igrzyskach i zawodach.
Znany rzeźbiarz:
-Myron
-Poliklet
-Fidiasz

RZYM

Łacina, a Rzym
W Rzymie zaczęto uczyć łaciny. Kiedyś była ona potrzebna (tak jak dzisiejszy język angielski). Jednak łacina zmienia się później. Powstają nowe języki: portugalski, hiszpański, kataloński, prowansalski, francuski, retoromański, włoski, dalmatyński i rumuński.

Prawo rzymskie:
Według niektórych prawo rzymskie jest fundamentem europejskiej cywilizacji. Rzymianie dobrze wiedzieli, że praworządność gwarantuje istnienie zdrowego rządu, zaufania w sprawach handlowych i zdyscyplinowania społeczeństwa. To właśnie Cyceron napisał: „Salus populi suprema lex”, czyli „Dobro ludu jest najwyższym prawem”. Można stwierdzić, że prawo daje człowiekowi poczucie bezpieczeństwa.

Ważne dzieła w tej epoce:
-Biblia – powstała na Bliskim Wschodzie, stała się motywem i inspiracją w utworach literackich.
-Iliada
-Odyseja
-Gilgamesz (podobny do Iliady)

Rodzaje literackie:
-epika, liryka i dramat

Gatunki literackie:
-przypowieść
-list
-kazanie
-psalm
-hymn
-liryka miłosna (Pieśń nad pieśniami)

Ważne pojęcia:

animizm – pierwotne wierzenia religijne, przypisujące zwierzętom, roślinom, rzeczom i zjawiskom duszę.
fetyszyzm – w pierwotnych wierzeniach oddawanie kultu przedmiotom (fetyszom) uważanym za wcielenie bóstwa.
eklektyzm – łączenie w jedną całość, zwykle niespójną, różnych teorii, koncepcji, tez, (wierzeń religijnych)
humanizm – to postawa intelektualno – moralna wyrażająca się w uznawaniu człowieka i jego potrzeb duchowych i materialnych za najważniejszą wartość oraz kładąc nacisk na wszechstronny rozwój osobowości. (Naczelne hasło zostało zaczerpnięte z utworu „Sam siebie karzący” (Samoudręczyciel) rzymskiego komediopisarza Terencjusza)
Tragedia, czyli dosłownie pieśń kozła.

Postacie antyku:
-Tyrtajos – (Tyrteusz) kulawy nauczyciel, poeta z Azji Mniejszej. Pisał wiersze wzywające do walki, o męstwu bojowym i wyzwoleniu ojczyzny. (symbol pieśniarza walczącego z wrogiem z pomocom swoich dzieł)
-Terencjusz – napisał komedię pt. „Samoudręczyciel”. Do dzisiaj znane jest nam jego przysłowie: „Homo sum: humani nihil a me alienum puto”, czyli „Jestem człowiekiem i nic ludzkiego nie jest mi obce”.
-Sokrates – (469-399 p.n.e.) nie pozostawił nic po sobie. Jego poglądy znamy z pism jego uczniów gł. Platona oraz przeciwników. Za najwyższe dobro człowieka uważał – cnotę, która zapewnia szczęście i pożytek, a warunkiem cnoty była – wiedza. O postępowaniu człowieka decyduje jego moralna świadomość, czyli wiedza o wartościach moralnych, a zło pochodzi z nieświadomości. Jest autorem słynnej maksymy: „Wszystko, co wiem, to to, że nic nie wiem, inni natomiast sądzą, że wiedzą to, czego nie wiedzą”. Był uważany za dziwaka, spacerował w podartym płaszczu po Atenach i zmuszał ludzi do rozmów na tematy etyczne. Swoimi poglądami naraził się wielu ludziom. W wieku 70 lat został oskarżony o „bezbożność” i skazano go na śmierć przez wypicie cykuty. Pytia i jej sławna odpowiedź „Ze wszystkich ludzi Sokrates najmądrzejszy” wyjaśnia nam, jaki był powód zawiści na Sokratesie. Po jego śmierci ludzie opamiętali się. Zamknięto szkoły, oskarżycieli Sokratesa wygnano, Meletosa na śmierć, Sokratesa zaś uczcili posągiem z brązu, który został ustawiony w Pompejonie. (Sokrates – „Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie" – Cyprian Norwid)
-Platon – (ok. 429 -347 p.n.e.) był uczniem Sokratesa. Po jego śmierci dwanaście lat podróżował po świecie i wrócił do Aten, gdzie założył szkołę w gaju Akademosa. Swoje poglądy spisał w pięciu dialogach – utwory o charakterze potocznej rozmowy, przypominające sokratyczne dochodzenie prawdy. Pisał o miłości w utworze „Uczta”. Platon wskazuje, że najpierw podoba nam się ciało, ale później rodzi się świadomość, że piękno duszy jest ważniejsze.
-Arystoteles – (384-322 p.n.e.) spędził dwadzieścia lat w Akademii Platona. Po śmierci Platona założył własną szkołę filozoficzną Liekejon (liceum) w Atenach. Uważano go za najbardziej utalentowanego filozofa starożytnej Grecji. Napisał „Retorykę” i „Poetykę”. Był największym autorytetem naukowym także dla ludzi średniowiecza. Określał on cnotę jako „usposobienie zachowujące środek”.
-Epikur – założył własną szkołę filozoficzną w Atenach, w pobliżu gaju Akademosa. Nazwano ją ogrodem Epikura. Sam był wzorem moralności, człowiekiem szlachetnym i skromnym.
-Zenon z Kition – pozostawał pod wpływem Sokratesa, a potem cyników, których obyczaje go jednak zraziły. Jego szkoła miała być odpowiedzią na ogród Epikura. Za życia stał się najsławniejszym filozofem w Atenach, a na jego wykłady zbierali się ludzie ze wszystkich stron Grecji.
-Senka – (ok. 4r. p.n.e. – 65r. n.e.) filozof, mówca i tragik rzymski, autor pism filozoficznych, satyr, tragedii. Całe życie związany z dworami cesarskimi i polityką, był wychowawcą i doradcą Nerona. Posądzony o udział w spisku, na rozkaz Nerona popełnił samobójstwo.
Seneka ideał mędrca stoickiego; przestrzegał przed uleganiem gniewowi. Napisał zbiór nazwany „Listami moralnymi do Lucjusza”. Seneka pisał do przyjaciela, pouczał, przestrzegał go, że powinno się żyć zgodnie z natur i pracować nad samym sobą. Według niego człowiek potrzebuje wewnętrznej harmonii i powinien przezwyciężyć lęk przed śmiercią. Życie jest walką (vivre militare est) z losem i własnymi wadami. Głosił, że mądrość, to najwyższa doskonałość duszy ludzkiej.
-Marek Aureliusz – cesarz rzymski (od 161r.) i stoicki filozof. Wszechstronnie wykształcony, mimo iż wiódł licznie wojny obronne, dbał o rozwój nauki i filozofii w cesarstwie. Sporządzone w ostatnich latach życia notatki (Rozmyślania) przyniosły mu popularność po śmierci, zwłaszcza w epoce oświecenia (dzieło, to jest traktatem filozoficznym, zbiorem medytacji, szkicem pamiętnika, wykładem sztuki życia zgodnego z zasadami stoicyzmu. Uczy panowania nad emocjami: radością i nieszczęściem; wg Marka powinno zachowywać się spokój. Nie należy dążyć do rozkoszy, sławy ani bogactwa, lecz znajdować spokój w pracowitości, trzeba być życzliwym stosunku do bliźnich i sumiennie wypełniać obowiązki. Nie powinniśmy się buntować, lękać śmierci.)

Terencjusz

Sokrates

Platon i Arystoteles

Epikur

Zenon z Kition

Marek Aureliusz

Świątynia Artemidy

styl dorycki

styl joński

styl koryncki

Partnenon

Stellka

O dziękuję Ci, bo niektóre z tych rzeczy mogą się na prawdę przydać... Np. Epikureizm i stoicyzm xD

Eliza

XD Tak no to fajnie... za tydzień postaram się napisać Biblię Wesoly

i Mitologię Wesoly

A za dwa to średniowiecze. Mam mieć w październiku z tego sprawdzian.

Stellka

O będziesz pisała Bilbię i Mitologię xD Hah XDD Podziwiam... Nie no żarcik ^ Rzadko się polaka uczę, oj rzadko..

Eliza

No ja muszę, bo mój temat będzie związany z biblią, a dokładnie z Kainem... no i antyk może być też na maturze pisemnej. Jakiś utwór, a chociażby biblia, albo mitologia. np. opisać bogów, boga i porównać do dzisiejszego... zawsze możne być taki temat...